In the works! / Powstaje!
Albums
DIGITAL DISSIDENTS (2020)
This album, self-financed and self-released under the name L I V V Music, was my first release in the UK/US - in the midst of the beginning pandemic. It´s first single Spectacular was featured by Jack Saunders on BBC Radio 1. The music video to Spectacular premiered in Clash Magazine. We Are Carthago / #Collapse were chosen as a radio double single and aired on British radio, too.
Credits
Written, arranged & produced by Olivia Anna Livki
Except the song Digital Dissients: A re-arrangement of the composition Making Of Cyborg from OST Ghost In The Shell by Kenji Kawai, with lyrics by Olivia Anna Livki, arranged and produced by Olivia Anna Livki.
Courtesy of Kenji Kawai and Universal Music.
Vocals, basses, programming, arrangement, pre-mixing and guitars on Black (Pt.1): Olivia Anna Livki
Violins: Alexey Kochetkov
Backing vocals on Solaris, guitar on Spectacular: Conny Santura
Lira korbowa on Solaris: Jędrzej Sienkiewicz
Drum solo on Digital Dissidents: Robert Rasz
Mix: Fabian G. Knof and Olivia Anna Livki
Mastering: Shola Risch
Photos: Rafael Poschmann and Conny Santura
Artwork: Olivia Anna Livki
STRANGELIVV (2015)
STRANGELIVV was financed by myself, by my Ponies and amazing fans from Nowa Warszawa (through a crowdfunding campaign). It was produced by me and released in Poland by Warner Music Poland (based on a license) and in Germany by myself (L I V V Music). The singles were Geek Power and Subways.
Credits
Written, arranged and produced by Olivia Anna Livki
Programming, arrangements, basses and vocals: Olivia Anna Livki
Drums: Robert Rasz
Violins: Alexey Kochetkov
Mix: Fabian G. Knof and Olivia Anna Livki
Mastering: Shola Risch
Photos: Conny Santura
Artwork: Olivia Anna Livki
With kind support from https://www.nowawarszawa.pl
THE NAME OF THIS GIRL IS - EXTENDED (2012)
THE NAME OF THIS GIRL IS (2011)
The Name Of This Girl Is (short: TNOTGI) was my debut album and first official release. I gave birth to this baby in one year of insane passion, while I had spent altogether six years developing the songs and arrangements. I really learned little by little about production by making it, while Pat Dillett's and Ron Allaire's experienced skill supported me in the mixing process. The album was self-financed and self-produced.
The album was originally self-released under the name L I V V Music in 2011 and originally featured my early classics Tel Aviv and Tennis Rackets as singles (with no music videos). It was then however re-released by EMI Music Poland in 2012 as extended edition with the Abby Abby! (Choir Girl Remix) and two additional songs. With this extended edition it was distributed for the first time to physical stores), and accompanied by two singles and three music videos - fan favorite Earth Moves as well as the hugely successful Abby Abby! (Choir Girl Remix) and Blood Ponies. (Blood Ponies wasn't an official single, but a video was shot to the song's selfmade, unofficial remix, Blood Ponies - GGG Remix). Abby Abby! is still considered the beloved signature song from my catalogue. Blood Ponies - GGG Remix was unofficial, unmastered and did not yet exist when the album was released. It is therefore not yet included on the album's extended edition, but I am planning to make it available in streaming in the future.
Credits
All songs written, arranged and produced by Olivia Anna Livki
Vocals and basses, arrangements, programming and keys: Olivia Anna Livki
Drums: Robin Thomson
Doun douns, djembe and bells: Robin Thomson
Except in Hologram and Abby Abby!: kenkeni and djembe: Robin Thomson and Olivia Anna Livki
Violins: Anne Marie Kirby
Trumpet: Martin Gerwig
West African percussion provided by my teacher Tony Beilby
Mix: Patrick Dillett
Except No Memory, Bad Manner Rhyme, Earth Moves: Mixed by Patrick Dillett and Ron Allaire
Mastering: U.E. Nastasi at Sterling Studios
Drawings: Iain Sommerville.
Photos: George Steffens
Artwork design: Olivia Anna Livki.
Layout: Maciej Stojek and Olivia Anna Livki
DARK BLONDE RISES (Single, 2014)
Credits
Written by Olivia Anna Livki
Produced by Sterling Fox, based on an original arrangement by Olivia Anna Livki
The Meaning of Dark Blonde Rises: Context and Intention of the Project (English)
Dark Blonde Rises was originally meant as an art project of song and music video. Since a video eventually couldn't be made, it remained just a song. This description is therefore giving information on the meaning of the song to ensure that it is understood within its context, and according to its intentions. The project's purpose is to make us reflect on the causes of violence in current society. The characters speaking in the song are fictional and created for the song. The artist condemns the attitudes expressed by the character in verse 2.
2 Characters
The song presents two fictional characters who are a hero and a villain. The two verses of the song are performed from the perspectives of these characters.
Verse 1 introduces female superhero Dark Blonde. Her task is to raise social awareness: Dark Blonde rides through the city on her bike, seeing a dark world of economical and mental decline, and all kinds of violent rage. But she is not a guru who offers answers. She "rises" to make us "analyze and ponder why bullets on film now crash through the big screen" (quote from the lyrics).
Verse 2 is spoken from the perspective of a delusional young man who picks up his father's gun. His childish attempt of imitating fictional villains and his sense of entitlement to vengeance, expose him as detached from reality, narcissistic and immature. At the end of to the verse, Dark Blonde returns and delivers the conclusion to this story – once again, she confronts us with the urgent question why this is happening.
Music Video & Song
Dark Blonde Rises is a musical encounter between heroine and villain, with Dark Blonde eventually rising. However, it doesn't portray a battle with a resolution. The plot twist in the music video would have been, that his violence happens in the real world, while she's a superhero within movie worlds: She cannot stop him – only the real-world society can. Dark Blonde watches the man walk by (sort of like a narrator). She can only comment on him and raise our awareness of what is happening – his violence no longer is "Hollywood or reality tv" and we as a society must face its reality. This is why Dark Blonde doesn't hold a weapon. She isn't a hero who fights. She holds a gun-shaped guitar and plays the deep note in the song like a musical warning signal. The sound raises our ears' attention, telling us that something is happening.
The song does not reflect the simplistic idea that fictional media violence leads to real violence. It rather wants us to ask ourselves why both fascinate people, and how they are connected to each other through society's complex collective consciousness. It asks why people resort to one or the other, what this says about our times, and how we should confront this. The song is also not in any way opposed to the love of superheroes. On the contrary, it creates and celebrates its own heroine. However, it wants us to think about the bigger picture: What do our society's fascinations tell us about its relationship to violence?
Purpose
Dark Blonde Rises doesn't imply that fictional movie violence leads to real violence. It rather wants us to ask ourselves where the boundaries are, why both fascinate people, and how they are connected through the collective mind of our society. The song's intention was to provoke the listener's self-reflection on this: The transition between the heroine (verse 1) and the villain (verse 2) is unannounced and creeps in subtly, since they are performed by the same voice. The listener is tempted to identify with the spectacular, cool superheroine. But the change of perspectives forces us to listen more carefully – irritating us with the realization that we have moved from the attitude of the hero to the dark perspective of the villain. The song confronts us with the current culture's narcissistic tendencies behind the fascination with superheroes – and villains. It reminds us that criminals sometimes see themselves as heroes (with a supposed right to revenge), too and that the media often turn them into movie stars. (See the current trend toward fictionalizing true crime.) The young man's lyrics in the 2nd verse expose his narcissistic fascination with power and the glamorized hyper-masculinity of super-villains – something that can also be found in toxic online culture (see incel groups, macho influencers or porn). This in turn raises further interesting questions: Where does the self-confidence of social media users, who present their spectacular, larger-than-life image in millions of filtered photos (as if they too were superhuman superheroes) end – and where does a self-conscious, collective obsession with megalomania, as well as power and violence begin? And what are its consequences?
However, there is a hopeful idea hidden in the song: After all, its main character is not the villain (who merely wishes he was the center of attention), but Dark Blonde, who provokes critical thinking. While she has a name, he doesn't, and while he appears in the 2nd verse, the voice of Dark Blonde reconquers the song's narrative in the end. Musically, her thoughts conquer his unreflected violence and gain narrative power.
Znaczenie Dark Blonde Rises: Intencja projektu (Polski)
Dark Blonde Rises miało być projektem składającym się z piosenki i teledysku. Ponieważ ostatecznie nie udało się nakręcić teledysku, piosenka pozostała bez kontekstu clipu, który pomoglby lepiej ja zrozumieć. Ten opis tłumaczy znaczenie utworu, aby był on rozumiany w kontekście i zgodnie z jego intencjami.
Dwie postacie
Celem projektu Dark Blonde Rises było skłonienie nas do refleksji nad przyczynami przemocy w obecnym społeczeństwie. Piosenka przedstawia dwie fikcyjne postacie – bohaterkę i złoczyńcę. Dwie zwrotki utworu są wykonywane z ich perspektyw. Artysta potępia postawy wyrażane przez postać z drugiej zwrotki.
W zwrotce 1 mówi do nas superbohaterka Dark Blonde. Jej zadaniem jest wzbudzenie świadomości społecznej: Dark Blonde jeździ po mieście, widząc mroczny świat ekonomicznego i mentalnego upadku, izolacji i wściekłości. Jej zadaniem jest skłonienie nas do refleksji nad pytaniem, dlaczego dochodzi do przemocy i w ktorą stronę podąrza nasz świat.
Zwrotka 2 zmienia perspektywe. Mówi do nas młody mężczyzna z urojeniami, który wziął w ręce broń swojego ojca. Jego dziecinne próby naśladowania fikcyjnych złoczyńców z filmów i poczucie prawa do zemsty sugerują, że to chłopak oderwany od rzeczywistości, narcystyczny i niedojrzały, który chce przenieść przemoc ze swoich fantazji do realnego świata. Nie dowiadujemy się, co się wydarzy. Ale w ostatniej części zwrotki Dark Blonde powraca – komentuje zachowanie chłopaka i po raz kolejny konfrontuje nas z koniecznym pytaniem, dlaczego tak się dzieje.
Klip
Dark Blonde Rises jest autorefleksyjną piosenką o superbohaterach. To muzyczne spotkanie między bohaterką i złoczyńcą, w którym Dark Blonde ostatecznie, w pewnym sensie wygrywa. Nie ma tu jednak bitwy z rozstrzygnięciem. Dark Blonde nie nosi broni, bo nie jest bohaterką walczącą w bitwach. Trzyma w ręku tylko gitarę w krztałcie broni, która swoim brzmieniem skłania nas do przemyślenia.
Teledysk opowiedziałby, co rzeczywiście dzieje się w ostatniej części piosenki: Dark Blonde obserwuje mężczyznę przechodzącego obok niej na ulicy (jakby byla narratorką jego historii). Ale nie może go powstrzymać – może tylko zwrócic uwage ludzi w okól. Na swoijej gitarze w kształcie broni gra głęboką nutę, której brzmienie ma być sygnałem ostrzegawczym – jej dźwięk mówi nam, że coś złego się dzieje. Konkluzja klipu jest taka, że Dark Blonde jest superbohaterką świata fantazji, podczas gdy chłopak znajduje się w prawdziwym świecie. Przechodzi więc obok niej, gdy ona nie jest w stanie go powstrzymać. To może zrobić tylko realne społeczeństwo. Jedynie muzyka gitary Dark Blonde przebija się do realnego świata, i to my jako społeczeństwo musimy zmierzyć się z rzeczywistością.
Znaczenie
Piosenka nie sugeruje, że fikcyjna przemoc w mediach prowadzi do realnej przemocy. Chce raczej, abyśmy zadali sobie pytanie, dlaczego obie fascynują ludzi i jak są one powiązane ze sobą poprzez kolektywną świadomność społeczeństwa. Zadaje pytanie, dlaczego ludzie uciekają sie w jedno lub drugie – co to mówi o naszych czasach, i jak powinniśmy się z nimi zmierzyć. Piosenka nie jest też przeciwna miłości do superbohaterów. Wręcz przeciwnie, tworzy i celebruje własną bohaterkę. Chce jednak, abyśmy zastanowili się nad szerszym obrazem: Co fascynacje naszego społeczeństwa mówią nam o jego relacji do przemocy?
Dlatego przejście między bohaterką (zwrotka 1) a złoczyńcą (zwrotka 2) w piosence jest niezapowiedziane i wkrada się subtelnie. Identyfikacją ze spektakularną superbohaterką kusi słuchacza. Ale zmiana perspektyw zmusza nas do uważniejszego słuchania – irytuje nas świadomością, że przeszliśmy od postawy bohatera do mrocznej perspektywy złoczyńcy. Piosenka konfrontuje nas z narcystycznymi tendencjami aktualnej kultury, które kryją sie w fascynacji superbohaterami – i złoczyńcami. Przypomina nam, że zbrodniarze czasami również postrzegają siebie jako bohaterów z rzekomym prawem to zemsty, a media często czynią z nich gwiazdy filmów. (O czym świadczy aktualny trend do fikcjonalizacji zbrodni w true crime). Tekst młodego mężczyzny w drugiej zwrotce zdradza jego narcystyczną fascynacje władzą i hiper-męskością super-złoczyńców, która też jest cześcią toksycznej męskości w internecie (n. p. w kręgach inceli, macho-influencerów lub pornografii). To z kolei nasuwa następne ciekawe pytania: Gdzie kończy się pewność siebie młodych ludzi w socjalnych mediach, którzy prezentują swój wizerunek typu larger than life na milionie filtrowanych zdjęć (jako postacie które też coś mają z superbohaterów...) – a gdzie zaczyna się mania wielkości, fascynacja władzą i nawet przemocą? Skąd się to wszystko bierze i jakie są tego konsekwencje?
W piosence jednak kryje się nadzieja: W końcu jej gwiazdą i głównym bohaterem nie jest zbrodniarz (który chciałby być w centrum uwagi), tylko Dark Blonde, prowokujaca nas do krytycznego myślenia. Podczas gdy ona posiada w piosence imię, on go nie ma, i chociaż w drugiej zwrotce wkracza w opowiadanie, głos Dark Blonde na końcu przejmuje narrację piosenki. Jej refleksyjne myślenie pokonuje jego bezrefleksyjną przemoc i zyskują narracyjną moc.